مدیریت آمایش سرزمینی در شهرستان میامی

مدیریت آمایش سرزمینی در
شهرستان میامی – با تاکید بر توسعه ی ایمن تولید غذا :

عمران سرزمینی در شهرها و
جوامع در حال توسعه در ارتباط بسیار گسترده ایی با « مدیریت ناحیه ایی » است . از
این روی مدیریت ناحیه ایی بیان می کند که « اولویت ها و فرصت های موجود برای توسعه
» با عنایت به مشکلات ناحیه ایی چه راهبرد هایی دارد .

اغلب این فرصت ارزنده ایی
است که همه ی مدیران « کارآمد » در جستجوی آن می باشند .

شهرستان میامی ، در
تعاملات هزاران ساله ی منطقه ایی وسیع از فلات ایران ، نقش مهمی داشته است . نقشی
که از عرفای نام آور تا دانایی انباشت شده ، بخشی از نگاره های آن است . بی هیچ
تردیدی « اگر» توانایی آفرینش تمدنی بزرگ در منطقه نبوده ، ظهور عرفا و مشاهیر
نامی در ناحیه ایی محقر نمی توانسته « چشم نواز » گردد . مدارک تاریخی همچون آمار
و اعداد « تولید کار ، غذا ، دانایی ، فن آوری ، ….» نشان می دهد : اکنون بیش از
25% کل تولید مواد غذایی و میوه ی استان سمنان نتیجه ی کوشش شهروندان این ناحیه
است .( علی رغم تحولات اقلیمی ، خشکسالی گسترده ، بحران های مالی ، مهاجرت جوانان
، …) – به یقین در گذشته این « سهم از تولید اثر گذار » بیشتر از – شرایط کنونی
– بوده است .

اما اکنون پرسش مهم آن است
که :

با شرایط تولید و آفرینش «
دانایی ، غذا ، فن آوری ، ثروت …» در منطقه ، چرا بنیان های فرا استراتژیک عصر
کنونی در مدیریت سرزمینی ، کمتر مشهود است ؟

به تعبیری : در حالی که
تغییرات اقلیمی در کل جهان باعث چالش های بسیاری شده است … در شرایطی که بحران
کمبود غذا مرز های قاره ایی را در هم کوبیده است … در موقعیتی که « افزایش بهره
وری » فن آوری « استحصال و تولید بهینه ترین شیوه ی مصرف » را دگرگون کرده است ،
چرا توجه به – توانایی تولید ثروت ناحیه ایی به شیوه ی کشت و توسعه ی مزارع گندم –
محدود شده است ؟

تولید بهینه ترین آفرینش
فن آوری در شهر میامی – اشاره ایی مهم است به « سازه های مولد گندم – زیرساخت
تولید غذا – بهترین شیوه های بازگردان نیروی کار جوان و مستعد ، تغییر چشم انداز
های عمرانی از بحران آفرینی درتولید به توسعه ی امنیت تولید … » .

گسترش پایلوت میامی به
عنوان « ابر شهر تولید غذای شایسته » بدان سبب حائز اهمیت بسیار شده است که :

خشکسالی های جهانی ، بحران
غذایی بین المللی و بحران آب منطقه ی خاورمیانه ، هویت و شخصیت تمدنی سرزمین ایران
را با چالش مهمی مواجه کرده است . {بحران آب ، غذا ، توزیع توانایی تولید ثروت …
به بروز نا امنی و فقدان شخصیت سرزمینی عراق – سوریه – فلسطین – … منجر شده و در
نهایت فروپاشی سرزمینی را در این مناطق به فاجعه ایی انسانی تبدیل کرده است . }
اینک :

شایان توجه است : نقش و
کارکرد « شهر میامی » در تولید ثروت غذایی منطقه و کشور به چه میزانی می تواند
باشد ؟

چشم انداز تاریخی تولید
ناحیه ایی و پتانسیل های موجود ( آب و هوای مناسب ، اراضی مستعد ، قرار گیری در
مهمترین موقعیت ژئواستراتژیک ، توانایی گسترده ی توریستی و اکو توریستی ، موقعیت
استراتژیک شرق سرزمینی ، …) بیانگر این واقعیت نظرگیر است ، که ، می توان از
منطقه ی میامی برای توسعه ی سرزمینی به سوی شرق و فلات مرکزی ایران « گرانیگاهی
مولد و جهانی » ساخت .

زیرا : بحران غذا ، آب ،
توزیع منصفانه ی ابزار تولید ثروت ، …. در خاورمیانه نبرد هایی ویرانگر با ماهیت
« ایدئولوژیک » را پدید آورده است .

مطالعات جهانی بسیاری ،
نشان داده است که – پیامد – « روند بحران غذایی ، آب و توزیع منصفانه ی ابزار
تولید ثروت ، …» – برآمدن- باورهای افراطی در قالب های بسیار خشن و ویران سازانه
است .

از این روی – اراده ی
معطوف به عمل جهانی – وجود دارد که : «ساختاری ارزشمند از تولید و توانایی ترمیم
جراحت های خشکسالی ، بحران غذایی و توزیع منصفانه ی ابزار تولید ثروت » در منطقه ی
خاورمیانه و شرق اروپا شکل بگیرد .

و از آنجا که همیشه : <
پیشگیری ارزان تر ؛ برتر و مهمتر از درمان > است . ایجاد « پایلوتی برای توسعه
ی پایدار در راستای افزایش توانایی تولید و مصرف غذا ، غلبه بر چالش طبیعی کم آبی
و توزیع منصفانه ی تولید ثروت » می تواند نقش مهمی در جذب و به کار گیری سرمایه
های بین المللی داشته باشد . شهرستان میامی این ظرفیت فوق العاده را به لحاظ
جغرافیایی و امنیت سرزمینی دارد . که از سویی – توانایی تولید و افزایش ثروت غذایی
شرق سرزمین ایران را داشته باشد و از آن سوی تامین کننده ی ظرفیت های مهم و چالش
آفرین ایران مرکزی باشد . موقعیت ژئو استراتژیک این منطقه و نوع نگرش مسالمت
جویانه ی « تفکر سرزمینی در میامی » به اهمیت این کارکرد استراتژیکی می افزاید . و
قطعا این توانایی را افزایش می دهد که سامانه های مدنی فرا سیاسی جهان « همانند
صندوق توسعه ی سازمان ملل – فائو – بانک جهانی و ….» این پایلوت چشم نواز را به
عنوان الگویی از کارکرد مدیریت سرزمینی در اعتلای بهبود مناسبات منطقه ایی مورد
توجه قرار دهد .

اما سوال آن است که :

چرا « منطقه ی میامی » به
توانایی – استراتژیک – خود در ایجاد « پایلوت جهانی مبارزه با بحران غذا و توزیع
منصفانه » توجه چندانی ندارد ؟

چرا اصل مهم :

« توسعه ی ناحیه ایی – رشد
سرزمینی » کمتر مورد توجه و ارزیابی قرار گرفته است ؟

– پ- بخش دوم : راه های برون رفت از فاجعه و
ایجاد چشم اندازهای توسعه ی سرزمینی .

ایان بخش نخست مقدمه . مصطفی پزشکی مدیر گروه
توسعه ی پایدار سرزمینی .

با تشکر از مصطفی پزشکی